زخم معده يكي از شايع ترين مشكلات گوارشي در انسان است. كه در اثر عوامل متعدد از جمله حساسيت ارثي به ايجاد زخم، استرس، چاقي، سيگار ، برگشت نمك هاي صفراوي از دوازدهه به درون معده، خوردن حلال هاي چربي (الكل)، داروهاي ضد التهابي غير استروئيدي ايجاد مي شود. از آنجايي كه داروهاي شيميايي داراي عوارض جانبي مي باشند لزوم استفاده از گياهان دارويي با عوارض كمتر وجود دارد. در دانش بومي استان كرمان و چهار محال بختياري از گياهان خيموك و ميوه بلوط جهت درمان زخم هاي معده استفاده مي شود ولي تاكنون مطالعه اي در زمينه تاثير اين گياهان صورت نگرفته است. در مطالعه اخير، از اتانول جهت ايجاد زخم معده در موش صحرايي استفاده شد و سپس اثر درماني عصاره هاي هيدرولكلي خيموك و بلوط بر روند زخم ها 3، 6، 9 و 14 روز پس از ايجاد زخم در معده موش صحرايي مورد بررسي قرار گرفت. در اين تحقيق تمام مقادير تجويز شده از عصاره هاي گياهي (250,500,1000mg/kg) و داروي امپرازول (گروه شاهد مثبت) در روزهاي ذكر شده نسبت به گروه شاهد منفي كه آب مقطر دريافت كرده بودند بطور معني داري زخم هاي ايجاد شده توسط الكل را درمان كرده بودند. دوزهاي 500 و 1000 از عصاره ها و گروه امپرازول در روزهاي 6، 9 و 14 درمان نسبت به دوز 250 تاثير بيشتري بر كاهش شاخص زخم ها داشته اند هر چند تفاوت معني دار نبوده است. تاثير درماني عصاره ها در روزهاي 9 و 14 پس از ايجاد زخم بهتر مشخص بود و در روز 14 تاثير امپرازول، عصاره خيموك و بلوط با دور (1000mg/kg) به 100 درصد رسيده بود و از نظر ماكروسكوپيك ، هيچگونه زخمي در مخاط معده مشاهده نشد. در مطالعات ميكروسكوپيك نيز زخم ها ترميم يافته بودند و تقريبا ضخامت اپيتليوم در بيشتر نواحي مخاط در حد نرمال رسيده بود ولي بندرت اروزيون هاي كوچك هنوز به چشم مي خورد. 14 روز پس از درمان با دوز 500mg/kg از عصاره هاي خيموك و بلوط، در بعضي از قسمت هاي مخاط اروزيون هاي بسيار كوچكي ديده مي شد. در مطالعات هيستوپاتولوژيك نيز فرورفتگي هايي در قسمت هاي ترميم يافته اپيتليوم مخاط وجود داشت و ضخامت آن در اين نواحي به اندازه نرمال خود نرسيده بود. درصد بهبودي زخم ها در اين دوز بترتيب به 99/9 و 99/8 درصد رسيده بود.